Sławni panowie, sławne panie III

- Tak, bo to, co mi w życiu się podoba, podoba mi się bardziej niż mi się nie podoba to, co mi się nie podoba.

* * * * *

Wincenty Witos

Działacz ruchu ludowego, polityk i publicysta Wincenty Witos na urząd premiera został powołany po raz pierwszy w lipcu 1920 roku. Na rozmowę wstępną do Belwederu, do Naczelnika Państwa, Józefa Piłsudskiego, udał się na piechotę. Gdy dziennikarze zapytali, dlaczego nie korzysta z samochodu, odpowiedział:
- Bo mi się wcale do tej władzy nie spieszy.

* * * * *

Henryk Wieniawski

Od petersburskiego bankiera Henryk Wieniawski za swój występ otrzymał sturublowy banknot wraz z kartą wizytową, na której widniał dopisek: W załączeniu tysiące podziękowań. W odpowiedzi skrzypek odesłał pieniądze i napisał: Wolałbym otrzymać tysiąc rubli bez stu podziękowań. Henryk Wieniawski.

* * * * *

Aleksander Wielopolski

Hrabia Aleksander Wielopolski, polityk konserwatywny, naczelnik rządu cywilnego w Królestwie Polskim, zwolennik ugody z caratem, kilkakrotnie groził rządowi carskiemu swoją dymisją. Gdy kolejny raz mówił o możliwości swego odejścia generałowi Mikołajowi Suchoczenkowowi, ten powiedział:
- Pan zapominasz, że mnie na moje stanowisko sam cesarz przysłał!
Na to Wielkopolski odpowiedział, z nieukrywaną wzniosłością:
- A mnie prosił.

* * * * *

Marek Żuławski

Do Marka Żuławskiego zalecała się pewna podstarzała dama.
- Jakie uczucia wzbudzam w panu, mistrzu?
- Jedno z najwznioślejszych, łaskawa pani - wstręt do grzechu - odpowiedział bez zastanowienia.

Niedługo po pogrzebie przyjaciela malarz odwiedził młodą wdowę. Była piękną kobietą, więc zaczął się do niej zalecać.
- Mój drogi, mógłbyś przynajmniej poczekać, aż zdejmę żałobną suknię...
- Dobrze, ale najwyżej dziesięć minut - odpowiedział Żuławski.

* * * * *

Honoré de Balzac

Pewien rzemieślnik przyszedł do Balzaca i zażądał od niego zapłaty za swoją pracę. Powieściopisarz odpowiedział, że obecnie nie ma pieniędzy, przeprosił go i zaproponował, by przyszedł w innym terminie. Rzemieślnik zdenerwował się i skomentował:
- Kiedy przychodzę po pieniądze, to pana nigdy nie ma w domu, a gdy nareszcie pana zastałem, to pan nie ma pieniędzy!
- To zupełnie zrozumiałe - powiedział spokojnie Balzac. - Gdybym miał pieniądze, to bym nie siedział w domu.

Gdy Balzac przyszedł do wydawcy, jak zwykle, po zaliczkę, spotkał w drzwiach sekretarza.
- Bardzo mi przykro, panie Balzac, ale pan wydawca dzisiaj nie przyjmuje.
- To nic - odpowiedział - najważniejsze, żeby dawał.

* * * * *

Francois de Malherbe

Francuski poeta, Francois de Malherbe był bardzo zarozumiały. Gdy pewna kobieta przyniosła mu wiersze, twierdząc, że są piękne, poeta stwierdził:
- Jeśli te utwory są złe - stracę tylko swój cenny czas, a jeśli są dobre - z pewnością je znam, ponieważ tylko ja mogę być ich autorem!

* * * * *

Friedrich Schiller

Poeta Friedrich Schiller czasem grywał na harfie. Pewnego dnia sędzia z dworu księcia wirtemberskiego rzekł:
- Gra pan na harfie jak król Dawid, tylko nie tak dobrze.
- A pan wydaje wyroki jak król Salomon, tylko nie tak mądrze.