O ile badania dowodzą, że przez rozmawianie z samym sobą człowiek może stać się ciut mądrzejszy, tak samotność sprawia, że nam odbija. Człowiek jest zwierzęciem stadnym, co udowodniono już dawno temu. W przypadku wielorybów rzecz ma się podobnie. Wieloryby lubią spotykać się z innymi wielorybami na kawie, lubią pójść na zakupy, wypić razem piwo, pogadać o pierdołach. Jest jednak jeden osobnik, który fascynuje naukowców od ponad 20 lat. Osobnik ów jest outsiderem – jedynym egzemplarzem w swoim gatunku i być może jedynym egzemplarzem, jaki w ogóle na świecie pozostał.

Historia 52 Hertza

Mamy rok 1989 - urządzenia należące do amerykańskiej marynarki wojennej rejestrują dźwięki o niespotykanej dotąd częstotliwości pochodzące z głębin morskich. Okazuje się, że dźwięki owe należą do wieloryba, ale są dużo wyższe niż zazwyczaj w przypadku tych stworzeń. Od tej pory ten niewątpliwie wyjątkowy ssak morski staje się obiektem dużego zainteresowania naukowców.

Nierozumiany wieloryb

Zakres częstotliwości emitowanych przez wieloryby - płetwale błękitne i walenie - waha się zazwyczaj od 10 do 25 herców.

Nasz bohater, czego już być może niektórzy zdążyli się domyślić, “śpiewa” w częstotliwości 52 Hz.


Można to porównać do niemal najniższego dźwięku wytwarzanego przez tubę. Nigdy dotąd nie spotkano stworzenia z podobną skalą. W związku z tym, że 52 Hertz nadaje na innej częstotliwości, inne wieloryby nie są w stanie go zrozumieć. W dodatku jego pieśni są krótsze i wyśpiewywane częściej. Zupełnie jakby mówił we własnym - sobie tylko znanym języku. Szans na dogadanie się z innymi waleniami nie zwiększa też fakt, że 52 Hertz pływa zupełnie innymi ścieżkami niż jego koledzy. Forever alone.

Pochodzenie 52 Hertza

Naukowcy nie wiedzą jakim gatunkiem wieloryba 52Hz jest dokładnie i skąd się w ogóle wziął. Hipotezy mówią o krzyżówce płetwala z finwalem lub o całkiem nowym, nieznanym wcześniej gatunku. Tak czy inaczej, jest to jedyny taki okaz na świecie. A ile ma lat? Nie wiadomo dokładnie, ale gazeta "The New York Times" sugeruje, że od czasu odkrycia przeszedł mutację, ponieważ głos mu się nieco obniżył.

Migracja

Z racji dość unikatowego sposobu bycia 52 Hertza nie widuje się zbyt często. Zgodnie z mapą pokazującą migrację wieloryba w latach 1992-2004 można sądzić, ze upodobał sobie wschodnią stronę Pacyfiku.


Gazeta "Alaskan Dispatch" twierdzi, że ląd, do którego 52Hz podpłynął najbliżej w tym czasie to Aleuty – wyspy niedaleko Alaski należące do USA.


Część ludzi martwi się o stan psychiczny wieloryba - w końcu tyle lat spędzonych na wyśpiewywaniu grochu o ścianę powinno odbić się piętnem na samopoczuciu wieloryba. Jednak dr Kate Stafford z instytutu badań nad ssakami morskimi w Seattle uspokaja: - Jeśli przez tyle lat w pojedynkę stawiał opór tak trudnemu środowisku, to raczej nic mu nie jest.

I tak przemierza otchłanie oceanu, umilając sobie czas pieśniami samotności.